Dünyanın en güçlü patlayıcısı olan dinamiti bulan Alfred Nobel, bir gün gazetede bir haber okudu. Ölen kardeşini kendisi zannederek “Ölüm taciri öldü!” diye başlık atmışlardı. Oysa ölen Alfred değil, Ludwig’ti. Bu haber onun çok zoruna gitti, öldükten sonra ölüm taciri olarak mı anılacaktı.

Bu korkunç bir şeydi. O, insanlık İçin bir şeyler bulmaya çalışırken, böyle tanınmış olması kabul edilemez bir şeydi. Bu yüzden tüm servetini ve servetinden sağlanacak gelirlerini bilime ve barışa adadı.

Vasiyetini “Bütün sermayemin insanlığın hayrına kullanılmasını İstiyorum. İşletmelerimizin her yıl getireceği gelir o yıl İçinde İnsanlığa en çok yardımı dokunan kimselere verilecektir. Bu gelir beşe bölünecek. Bir payı fizik alanında en önemli buluşu yapana, bir payı en önemli kimyasal keşif yapana, bir payı tıp ya da fizyoloji alanında en önemli çalışmayı bitirene, bir payı edebiyat çalışmalarında en önemli eseri verene ve bir payı da uluslar arası barış ve kardeşlik alanında orduları ortadan kaldırmak, sayılarını azaltmak; barış ve huzur adına konferanslar ve toplantılar düzenlemek için çalışan bir kişiye verilecektir.” şeklinde belirledi.