Ah, hayat hiç başlamamalıydın. Ama madem başladın hiç bit­me! Hiçbir şey senin kadar sevilmedi, hiçbir şey senin kadar kı­rılgan olmadı. Seni bir kez kaybeden herkes geri kazanmak için çok geç kaldı… Tabiat insanın üvey annesidir. Doğumda insan­dan esirgediği bilgiyi ona ölümde bahşeder. Doğumda vermez çünkü elde ettiği lütfün değeri bilinmez. Ölümde verir çünkü böylece kişi ona karşı planlanan kötülükleri daha iyi hissedebi­lir.